Orhan Hançerlioğlu (1916-1991) Trakya bölgesinde, Anadolu’da ve İstanbul’da çeşitli devlet memuriyetlerinde bulunmuş bir yazardır. Günümüzde çoğunlukla felsefe alanındaki kitaplarıyla tanınır. Hâlbuki roman ve hikâyelerinde yaşadığı, gözlemlediği yerleri insan, doğa ve gelenek bağlamında anlatmasıyla Türk edebiyatına önemli katkılarda bulunmuştur. Özellikle, 1946-1953 yılları arasında yayımlanan hikâyeleri, İstanbul insanının yanı sıra kentten uzakta görevli bir aydının bakış açısıyla köylüye dair ayrıntılara yer verişiyle ilgi uyandırır. Hikâyelerde köy ortamındaki kentlinin varlığına dayalı zıtlık, kırsal yerleşim kültürü algısını güçlendirici ve şaşırtıcı bir etki yaratır. Bu çalışmanın amacı, vefatının 30. yılında Orhan Hançerlioğlu’nun Türk edebiyatındaki yerini hatırlatarak İnsansız Şehir (1953) adıyla kitaplaşan hikâyelerinde 1940’lı yıllarda kentte ve köyde hayat mücadelesini sürdüren Türk insanının çevreye bağlı olarak geliştirdiği karakteristik davranış biçimlerini kurgusal yapının imkânları aracılığıyla incelemektir.