20. ve 21. yüzyıllarda sanayileşme ve modernleşme hareketlerinin etkisiyle değişen toplumlar, bir süre sonra kültürlerine yeni unsurlar eklemek ve uygun olmayanları arka plana itmek, ona yeni bir biçim vermek durumunda kalmışlar ya da yeni gelenekler icat etmişlerdir. Yüzlerce yıldır Güney Sibirya’nın Kemerova bölgesinin dağlık alanlarında yaşamlarını sürdüren Şorlar da bu büyük değişim hareketinden payını almıştır. Günümüzde kadim geleneklerini devam ettiren ve Şorca konuşan oldukça az sayıda kişi kalmıştır. Tüm bunların etkisi elbette geleneksel uygulamalarda, inanca dayalı ritüellerde de görülmektedir. Şorların kayıt altına alınmış ve bilinen uygulamalarından biri Şaçıg, diğeri ise Çıl Pajı’dır. Şaçıg ve Çıl Pajı, Şor kültürünün değişimiyle birlikte değişmiş, dönüşmüş ve hatta kurumsallaşmış, zaman zaman turistik bir meta haline gelmiş geleneksel uygulamalarıdır. Bunların yanı sıra 20. yüzyılın başlarında Payram isimli bir organizasyon düzenlenmeye başlamıştır. Bu çalışmada, ana hatları ile Şorların kadim gelenekleri olan Şaçıg ve Çıl Pajı uygulamalarından söz edilecek, bunlara ek olarak geleneğin icadı bağlamında değerlendirilmesi gereken, 20. yüzyılın başlarından itibaren düzenlenmeye başlayan Payram organizasyonu ele alınacaktır. Bu değerlendirmeler yapılırken Şaçıg, Çıl Pajı ve Payram’ın özelliklerinden söz edilecek ve bu üç özel uygulama; değişim, dönüşüm, yeniden yapılandırılma, yorumlanma ve icat edilme kapsamında incelenecektir.