Han Yonğ Un 1879–1944 yılları arasında yaşamış, Japon Emperyalizmi Dönem şairi, Budist keşiş ve milliyetçi bir aktivisttir. Şairin şiirlerine genel olarak baktığımızda dönemin şairlerinden farklı olarak bir konu karşımıza çıkar. Han Yonğ Un keşiş olmasının verdiği bilgi donanımı ile Budizm felsefesine göre kendisinin Nirvana’ya ulaşması için önce toplumun hür olması gerekmektedir. Han da içinde bulunduğu toplum özgürlüğe kavuştuktan sonra kendisi aydınlanacaktır. Dolayısıyla farklı bakış açısıyla bakıldığında o’nun şiirlerinin ana teması Budizm ve Özgürlüktür. Şiirlerinde yer verdiği sevgili-yâr(?) kavramı dönem şairlerininkinden farklılık göstermektedir. Örneğin aynı dönem şairlerinden olan Gim So Vol(1902-1934) ‘de sevgili- yâr( ?) temalı şiirler yazmıştır. Ancak Gim ‘in şiirlerinde ayrıldığı sevgili bir türlü gelmezken Han ‘nın ayrıldığı sevgilisi elbet bir gün ona dönecektir. Han’ın tüm şiirlerinde maneviyat ve umut hâkimdir. Şiirleri basit bir şekilde okunduğunda, önemli bir şeyin kayboluşunu ve ona yeniden kavuşmanın çaresiz umudunun çektirdiği acı görülebilir. Eğer, şiirlerini daha derin çağrıştırmalarla okursak, ulusun halini derinden anlamayı, derin dini deneyimi ve net bir sanatsal duyguyu kaynaştırarak, onların üstün bir seviyeye ulaştığını algılayabiliriz. İşte bu yüzden onun şiirleri, gençler tarafından aşk şarkıları olarak, dindarlar tarafından selamet öğütleri olarak ve ulusalcılar tarafından ulusal bağımsızlığın ateşli emeline kavuşturan bir parola olarak okunabilir.Bu çalışmada Han ‘ın birkaç şiiri üzerinden imge olarak kullandığı “sevgili- yâr(?)” kavramını incelemeye çalıştık