Fransız Edebiyatının Nobel Ödüllü yazarlarından Patrick Modiano, yapıtlarında sürekli olarak yaşanmışlıklarını konu edinir ve daha çok özkurmaca türünde örnekler verir. Günümüze gelinceye değin otuzdan fazla roman yazan Modiano’nun bu romanlarından sadece biri, 2005 yılında yayınlanan Bir Şecere (fr: Un pedigree) özyaşamöyküsü türünün özelliklerini taşımaktadır. Ancak yazarın tüm romanları göz önünde bulundurulduğunda, 1998’de yayınladığı Babam ve Ben (fr: Catherine Certitude) isimli yapıtının bir karşı-özyaşamöyküsü (fr: anti-autobiographie) türünde olduğu görülmektedir. Modiano’nun önce bir karşı-özyaşamöyküsü yazması ve ilerleyen yıllarda bir özyaşamöyküsü yazması bu yapıtlar arasında böyle bir karşılaştırma yapabilmeyi olanaklı kılar. Yazarın yazdığı tüm romanlarında kimlik, anne-baba sorunsalı ve savaş gibi temalar belirgin bir biçimde karşımıza çıkar. Yazarın ailesi, onun hayatındaki en travmatik durumları yaşamasına neden olmuştur. Bu durum onun tüm eserlerinde ortak bir zemin olarak karşımıza çıkmaktadır. Aslında çocuk edebiyatının bir örneklemi olarak kabul edilen Babam ve Ben’i, özyaşamöyküsel tek romanı Bir Şecere’nin tam karşısına konumlanır. Babam ve Ben bu durumda ideal bir çocukluğa sahip bir özyaşamöyküsü hayal eden bir çocuk romanı olarak, Bir Şecere’nin karşısında anlam kazanır. Makalemizde yazarın karşı-özyaşamöyküsü olarak ele alacağımız Babam ve Ben isimli yapıtıyla klasik bir özyaşamöyküsü tanımına uyan Bir Şecere’yi karşılaştırarak, yazarın hayatındaki travmatik olayların iki farklı açıdan ele alınmasını ve bir anlamda bunların öz-göndergeler aracılığıyla yeniden yazılmasını irdeleyeceğiz.