Karikatürün temel aracı “çizgi”dir. Karikatür öncelikle çizgi yoluyla fgürleri biçimlendirir ve mesajını üretir. Çizgi, renk ve doku gibi görsel kompozisyon araçlarının yanı sıra karikatür fgürlerinin kompozisyon düzlemine yerleştirilmesi, fgürlerin birbirleriyle olan ilişkileri gibi görsel kompozisyon ilkeleri karikatüre özgü anlamın üretilmesini sağlar. İletinin az araçla, hızlı bir şekilde ve mizahi yönü baskın olacak şekilde üretilmesini amaçlayan karikatür, görsel ve sözel olarak kalıplaşmış imgeler oluşturmak veya halihazırda var olan imgeleri kullanmak zorundadır. Karikatür çizeri, karikatürünü üretirken kullandığı araçların gramerini bilir. Çizgileri nasıl kullanacağı, fgürleri nereye yerleştireceği ve birbirlerine göre nasıl konumlandıracağı gibi genel görsel gramerin yanı sıra karikatüre özgü fgüratif bozma, abartma ve indirgeme gibi özel kullanımların da bilincindedir. Karikatürde bir fgürün hangi unsurlardan oluşacağından çok o fgürün hangi yönünün ön plana çıkarılacağı, o fgürle ilgili içerikleri vurgulayacak anlam araçlarının seçilmesi ve fazlalıkların atılması daha önemlidir. Tüm bu çabalar, karikatürdeki insan tiplerinin, nesnelerin, duygu ve düşüncelerin görsel olarak kalıplaştırılması ve aktarılması sürecidir. Bu kalıpsal dilin çözümlenmesinin amaçlandığı bu çalışmada, görsel kompozisyon araçlarından öncelikle çizginin kullanımı incelenmiş ve fgürler kalıplaşma yönünden ele alınmıştır.