2019 yılında başlayıp 2020 yılında bütün dünyayı etkisi altına alan koronavirüs pandemisi sürecinde toplumlar kendi imkânları dâhilinde bu süreçten en az hasarla çıkmak için mücadele vermektedir. Verilen bu mücadelenin önemli ayaklarından bir tanesi insanların günlük rutinlerinden çıkarak yeni bir düzene ayak uydurmaya çalışmasında en net şekilde görülmektedir. Birçok alanda dijitalleşmeye başlayan dünya, hastalığın ani ve sert etkisiyle beraber yeni düzene daha hızlı adapte olmak zorunda kalmakla beraber farklı kollardaki çeşitli etkinlikler de dijital ortama aktarılmıştır. Bu makalede pandemi sürecinde Türkiye’de çeşitli kurum ve kuruluşların halkbilimi ile ilgili yaptığı çalışmalardan olan bilimsel toplantı ve okullar değerlendirilerek dijital kültür ortamının bilim dünyasına yansıması incelenecektir. Halkbilimi alanında yapılan bu toplantıların dijital ortamdaki faaliyetlerinde hangi konuların konuşulduğu, katılımcı profilleri, uzaktan eğitim sürecinde yaşanan zorluklar ile birlikte bu okulların dijital dünyayı kullanmadaki artıları ve eksileri ortaya konulmaya çalışılacaktır. Bunun için üç adet toplantı veya okul seçilmiştir. TOKÜAD, UNESCO Türkiye Millî Komitesi ve Motif Vakfı tarafından düzenlenen sanal seminer serileri örnek olarak tercih edilmiştir.