Bu çalışmada, Octavio Paz’ın ¿No hay salida? (Çıkış Yok mu?) başlıklı şiirinin, Fransız düşünür Gilbert Durand tarafından geliştirilmiş İmgelem Kuramı bakış açısından çözümlemesini gerçekleştirdik. Durand’ın ortaya koyduğu imgelem anlayışında, büyük ölçüde birbirlerine karşıt yapı, süreç ve yerdeş imge öbeklerinin belirleyici olduğu gündüz ve gece rejimleri belirleyici bir yere sahiptir. Meksikalı şairin, adı geçen eseri kaleme aldığı dönemde diplomatik görevle Japonya’da bulunduğu, maddi, ailevi ve ruhsal açıdan sorunlu bir dönemden geçtiği bilinmektedir. Çözümlememiz Paz’ın bu kişisel durumu ile başa çıkma çabalarının şiirinde imgeler aracılığıyla yansımasını bulduğunu göstermektedir. Bu bağlamda, yıkım getiren zaman, bozulma, ölüm çağrıştıran imgeler ön plana çıkarken, bunlardan kapalılık, mahremiyet ifade eden gece rejimi imgeleri aracılığıyla korunma eğilimi de kendini göstermektedir. İmgelem kuramının kaynaklarından olan Carl Gustav Jung’un Analitik Psikolojisinden de mandala imgesinin yorumlanması kapsamında yararlandık. Şiirde anahtar bir yere sahip olan bu sembol Jung’un işaret ettiği gibi, kişiliğin bütünlüğünün bozulması riski karşısında bilinçdışı kökenli bütünleştirici işlevi yansıtan bir imge olarak karşımıza çıkmaktadır.