Yazar	: Fulya Kincal
Türü	: Araştırma Makalesi
Baskı Yılı	: 2023
Sayı	: 114
Sayfa	: 551-566

Özet
Bu çalışma, kimliğin dil ile inşa edildiği teorisini tartışmak amacıyla yazılmıştır. Bireysel kimliğin değişen, dönüşen ve kurgusal bir olgu olduğu fikrinden hareketle, okuyucu veya dinleyici de duyusal izlenimler yaratma suretiyle, kimlik algısının değiştirilebileğini göstermektedir. 19. yüzyıl İngiltere›sinde kadınla ilgili düşünceler en şiddetli kadın düşmanı imaları kazanırken, kadın sanatçıların yeni bir kimlik ve dolayısıyla dil arayışı çabaları bu araştırmanın motivasyonu olmuştur. Özellikle ağıt edebi türünün hem görsel hemde işitsel algı yaratarak, kimlik kavramına etksini tartışılmaktadır. Üslup analizi tekniğini ve ağıt yakma yöntemini kullanarak, antik Yunan kahramanı Medea’nın sosyal kimliğinin değiştirilmesi olanağını göstermektedir. Bu makale, Viktorya döneminin iki önemli şairi Amy Levy ve Augusta Webster’ın şiirleri aracılığla kimlik kavramına postmodern bir bakış açısı kazandırmaktadır. Webster ve Levy kolektif kültürel yapıları keşfetmek için Yunan mitolojisine döndüler, ağıtın gücünü edebi bir araç olarak kabul ettiler ve onu eski Yunan oyun yazarı Euripides’in Medea’sına yeni bir bakış açısı sağlamak için kullandılar. Şiirlerini sorgulayıcı sorular, aliterasyon, asonans, fonetik yapılanma, yüksek metaforik dil, kelime oyunu, paralellik ve antitez gibi dilsel ve bağlamsal ağıt kurallarına göre formüle ettiler. Mecazi anlatımları ve kuralları yıkan dil kullanımıyla okuyucuyu kadın kahramanın hüznüne ve yasına tanık edip Medea’yı yeniden düşünmek gerektiğini düşündürdüler. Bu şairlerin şiirlerini çözümleyerek, bu makale, katı ve istikrarlı kimliğin yapısökümünde ağıt dilinin gücüne dair önemli bir içgörü sağlamaktadır. Ayrıca, ağıtın kinestetik algı oluşturarak konuşan öznenin benlik algısının inşasında oynadığı önemli rolü kanıtlamaktadır. Bu çalışma, Amy Levy ve Augusta Webster’in şiirlerini inceleyerek, Medea’ya yeni bir başış açısı sunar ve Medea’yı kötü ününden kurtarır. Böylece, ağıtın sosyal yaşamın kurguladığı kimliğe yıkıcı etkisine dikkat çeker.

Anahtar Kelimeler
ağıt, kimlik, Medea

Abstract
This study shows how the language of lament liberates a woman from a socially constructed murderous identity. By using stylistic analysis and mainly focusing on the method of singing lament, this article shows the possibility of undermining the socially constructed identity of the ancient Greek heroine Medea. As the 19th-century thoughts in England about women acquired the most exacerbated misogynist overtones, the problem for the women artists was a desperate search for a new identity and, thus, for language. Two crucial Victorian poets, Amy Levy and Augusta Webster, turned to Greek mythology to explore the collective cultural constructions, recognized the power of lament as a literary device and used it to provide a new perspective to ancient Greek playwright Euripides’ Medea. They formulated their poem using the linguistic and contextual rules of lamentation, such as interrogative questions, alliteration, assonance, phonetic structuring, highly metaphorical language, wordplay, parallelism and antithesis. Due to the figurative devices and deviant use of language, they made the reader witness the melancholy and mourning of heroin. They got the reader to think that they should reconsider Medea. Thus, this study focuses on the poetic language of Levy and Webster to provide a different angle to the concept of identity and give the reader a better sense of what Medea is all about. This article provides critical insight into the power of the language of lament in the deconstruction of rigid and stable identity. Moreover, it shows the critical role that language and the performance of lament play in the construction of the self-perception of the speaking subject.

Keywords
lament, subjectivity, Medea